ประวัติ
ในคัมภีร์ชั้นอรรถกถา อธิบายความโดยพิศดารถึงสาเหตุของการที่พระพุทธเจ้าตรัสมงคลสูตรไว้ว่า ประมาณ 12 ปีก่อนพุทธกาล ประชาชนต่างตื่นตัวว่า อะไรคือเหตุที่ทำให้ชีวิตเป็นมงคล กล่าวว่า บ้างก็ว่า การมีสิ่งของ เช่นต้นไม้ สัตว์ หรือว่ารูปเคารพต่าง ๆ จะทำให้ชีวิตเป็นมงคล[3] เรื่องราวการอภิปรายเรื่องมงคล ก็ไปถึงภุมเทวา คือเทวาดาในระดับพื้นดิน เทวดาก็สนทนากันว่าอะไรคือมงคล ประเด็นนี้ก็ลุกลามไปถึงอากาศเทวา ไปถึงสวรรค์ชั้นต่าง ๆ จนถึงพรหมโลกชั้นสูธาวาส ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัย ของมนุษย์ที่บรรลุธรรมเป็นพระอนาคามีแล้ว มีความเข้าใจในเรื่องมงคลชีวิตเป็นอย่างดี แต่ไม่สามารถอธิบายได้ จึงได้ประกาศให้เทวดาทราบว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเสด็จลงมาตรัสรู้ธรรมในอีก 12 ปี ให้ไปถามพระพุทธองค์ในตอนนั้น
เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว คืนหนึ่งขณะที่ประทับอยู่ ณ เชตวันมหาวิหาร ใกล้เมืองสาวัตถี ท้าวสักกเทวราชได้นำหมู่เทวดาเข้าเฝ้า และบัญชาให้เทพบุตรองค์หนึ่งทูลถามพระองค์ว่า อะไรคือมงคลของชีวิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงแสดงหลักมงคลสูตร ซึ่งมีทั้งหมด 38 ประการดังกล่าว แก้แล้ว
เนื้อหาในพระสูตร
ตามเนื้อหาในพระสูตร มงคลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ยึดถือวัตถุ แต่ยึดถือการปฏิบัติฝึกฝนตนเอง ซึ่งมีอยู่ 38 ประการ ดังนี้
- ไม่คบคนพาล
- คบบัณฑิต
- บูชาคนที่ควรบูชา
- อยู่ในปฏิรูปเทศ อยู่ในถิ่นมีสิ่งแวดล้อมดี
- ได้ทำความดีให้พร้อมไว้แต่ก่อน
- ตั้งตนไว้ชอบ
- เล่าเรียนศึกษามาก
- มีศิลปวิทยา
- มีระเบียบวินัย
- วาจาสุภาษิต
- บำรุงมารดาบิดา
- สงเคราะห์บุตร
- สงเคราะห์ภรรยา
- การงานไม่อากูล
- รู้จักให้
- ประพฤติธรรม
- สงเคราะห์ญาติ
- การงานไม่มีโทษ
- เว้นจากความชั่ว
- เว้นจากาการดื่มน้ำเมา
- ไม่ประมาทในธรรมทั้งหลาย
- ความเคารพ
- ความสุภาพอ่อนน้อม
- ความสันโดษ
- มีความกตัญญู
- ฟังธรรมตามกาล
- ความอดทน
- เป็นผู้ว่าง่ายสอนง่าย
- พบเห็นสมณะ
- สนทนาธรรมตามกาล
- มีความเพียรเผากิเลส
- ประพฤติพรหมจรรย์
- เห็นอริยสัจจ์
- ทำพระนิพพานให้แจ้ง
- ถูกโลกธรรม จิตไม่หวั่นไหว
- จิตไร้เศร้า
- จิตปราศจากธุลี
- จิตเกษม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น